Οι δύο αγάπες:
Να αγαπάς ή να αγαπιέσαι;
Να αγαπάς ή να αγαπιέσαι;
Το νόμισμα της αγάπης, το ακριβό και πολύτιμο, έχει δύο όψεις όπως όλα τα νομίσματα. Η μία του πλευρά είναι η αγάπη μας προς τους άλλους. Η άλλη του όψη είναι η αγάπη των άλλων προς εμάς. Η πρώτη είναι η αγάπη που ξεκινάει από εμάς και διαχέεται στους γύρω μας, τους αγγίζει, τους διαπερνά, τους μιλάει. Η άλλη πλευρά είναι η αγάπη που φτάνει σε μας από τους άλλους, τους γύρω, όταν φυσικά μας τη στέλνουν, όταν έχουν τέτοια διάθεση αγάπης στην καρδιά τους.
Για ποια από τις δύο αυτές αγάπες μιλάμε; Για ποια από τις δύο αυτές αγάπες μιλάει η Αγία Γραφή; Σε ποια μας καλεί να μείνουμε και να αυξηθούμε;
Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αυτό το θέμα απασχολεί καθημερινά πολλές ψυχές και γίνεται πηγή θλίψης, προβληματισμού και βασανισμού πολύ συχνά. Ιδιαίτερα η περιοχή με τα περισσότερα προβλήματα είναι η δεύτερη, όταν ζητάς αγάπη ή ανταπόκριση, απάντηση στην αγάπη που έχεις δείξει. Είναι στενάχωρο και πληγώνει η έλλειψη ανταπόδοσης ειδικά στο θέμα της αγάπης, της υπηρεσίας και της θυσίας.
Υπάρχει όμως φως και απάντηση στο σημείο αυτό, που μπορεί να βοηθήσει και να ενισχύσει την ψυχή που υποφέρει. Οι δύο αυτές αγάπες, ή μορφές αγάπης, δεν είναι ίδιες, ούτε ταυτόσημες. Η Καινή Διαθήκη μιλάει σε έκταση και μας καλεί να αυξηθούμε στην αγάπη “ενός εκάστου πάντων υμών εις αλλήλους” (Β΄ Θεσσαλονικείς 1:3). Η αγάπη που ξεκινάει από εμάς, πηγάζει από την καθαρισμένη καρδιά μας και ξεχύνεται σε όποιον αποδέκτη την έχει ανάγκη. Αγάπη που μεταφράζεται σε θυσία, γόνατα και χέρια υπηρεσίας. Αυτή είναι η αγάπη της Καινής Διαθήκης, του λυτρωμένου, του αναγεννημένου ανθρώπου. Αυτή είναι η αγάπη που σκιαγραφεί το Άγιο Πνεύμα στην προς Κορινθίους Επιστολή (Α΄ Κορινθίους 13:4–8):
Η αγάπη: τα πάντα ανέχεται, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει. Η αγάπη: δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακό, δεν ζητεί τα εαυτής.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η αγάπη, όπου υπάρχει, είναι πηγή χαράς, δύναμης και ομορφιάς. Όχι μόνο γι’ αυτόν που τη δέχεται, αλλά κυρίως γι’ αυτόν που τη δίνει και είναι η πηγή της. Ο ίδιος πριν απ’ όλους είναι ευτυχισμένος να γίνεται πηγή αγάπης, υπηρεσίας, σε μια ζωή που έχει κόστος και θυσία, αλλά και δύναμη και ομορφιά. Είναι ευλογημένη αυτή η ζωή της αγάπης από εμένα προς τους άλλους και ο πρώτος που απολαμβάνει την ευλογία αυτή είναι ο ίδιος ο δότης, ο οποίος χαίρεται να υπηρετεί, να προσφέρει στους άλλους χωρίς τι και γιατί. Αυτή είναι η αγάπη του Ιησού Χριστού στον κόσμο μας, αυτό είναι το πρότυπό μας και καρπός τέτοιας αγάπης είμαστε όλοι όσοι αναγεννηθήκαμε, με ταπείνωση και πίστη, από τον Κύριο.
Πηγαίνουμε τώρα στην άλλη πλευρά. Είναι η όψη της αγάπης που θέλω να μου δείχνουν. Η αγάπη που περιμένω να μου προσφέρουν, συχνά σαν απάντηση της δικής μου αγάπης, και που γίνεται όμως πηγή στενοχώριας και πόνου. Είναι μια απαίτηση που έχει μέσα της τον εαυτό μου, που είναι ζωντανός ακόμα και θέλει και ζητάει. Έχει εγωισμό αυτή η απαίτησή μου να με αγαπούν και να μου ανταποδίδουν την αγάπη που τους έδειξα. Ο εχθρός της ψυχής μου θα εκμεταλλευτεί αυτή μου την ανάγκη για να με βασανίσει. Θα στείλει γύρω μου ανθρώπους χωρίς ευαισθησία, με την αδικία και την αχαριστία ζωγραφισμένη στους τρόπους τους, ώστε να με κάνει να υποφέρω, και αυτό γιατί εγώ τους προσφέρω πάτημα να με πειράξουν,
Όσους έχω γνωρίσει να ζητούν απάντηση και ανταπόκριση στην αγάπη τους, τους είδα να βασανίζονται πληγωμένοι και απογοητευμένοι. Ο κόσμος γύρω μας είναι εντελώς γεμάτος με τον εαυτό του και τα δικά του. Δεν έχει ούτε διάθεση, ούτε χώρο η καρδιά τους να απαντήσουν με αγάπη στην αγάπη μας ή έστω με αναγνώριση και εκτίμηση, ή ακόμα με ένα χαμόγελο.
Υπάρχει ένα καταπληκτικό φάρμακο γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Η αγάπη. Η δική μας αγάπη απάντηση στη δική τους κλειστή καρδιά. Να γίνουμε μόνο πηγή αγάπης. Πηγή χωρίς απαιτήσεις, χωρίς ανάγκες, χωρίς στηρίγματα. Η αγάπη μας να είναι γνήσια, πηγαία, δυνατή και να μην εξαρτάται από το περιβάλλον, τις συνθήκες, τα γεγονότα.
Ο Κύριος θέλει και μπορεί να μας κάνει δυνατούς και άτρωτους. Ζηλεύω την αρχοντιά και τη δύναμη της πηγής. Αναβλύζει το δροσερό νερό της χωρίς να κοιτάζει δεξιά-αριστερά, ούτε να περιμένει από τους άλλους, ούτε να εξαρτάται, ούτε να στηρίζεται σε άλλους. Αυτό θέλει ο Κύριος να πετύχει επάνω μας. Γιατί το γνωρίζει πως όσο απλώνουμε το χέρι για στήριγμα ή βοήθεια, τόσο πιο φανερή και έντονη γίνεται η αδυναμία μας. Ο καθένας μπορεί να σταθεί στο σημείο αυτό, για να μας κάνει να υποφέρουμε.
Η απάντησή μας στην κλειστή καρδιά των άλλων είναι αγάπη, περισσότερη αγάπη, πιο δυνατή αγάπη. Μια αγάπη που δεν θα έχει μέσα της τον εαυτό μου, τις δικές μου ανάγκες και ελλείψεις. Εγώ έχω αγάπη, την αγάπη του Κυρίου μου για εμένα. Ολόκληρη, πλήρης, θεϊκή αγάπη, που με γεμίζει και με χαροποιεί. Γιατί να ζητάω και να ζητιανεύω πολλές φορές, αποδοχή, αναγνώριση, βοήθεια, στήριγμα, ανταπόδοση από τις καρδιές των ανθρώπων, που τόσο απρόθυμες είναι να ανοίξουν ή να προσφέρουν;
Στο ερώτημα: “Να αγαπώ ή Να αγαπιέμαι”, η απάντηση για τον γνήσιο χριστιανό είναι μία και μοναδική: Να αγαπάς! Μόνο να αγαπάς. Χωρίς να περιμένεις επιστροφή και ανταπόδοση. Να αγαπάς με την αγάπη του Ιησού Χριστού της Καινής Διαθήκης.
Να αγαπάς και να σιωπάς!
Να αγαπάς και να ξαναγαπάς!
Να αγαπάς και να είσαι έτοιμος για όλα!
Να αγαπάς και να είσαι ευτυχισμένος!
Να αγαπάς και να υπηρετείς!
Να αγαπάς και να μη σκέφτεσαι τον εαυτό σου!
Να αγαπάς κι ας μην αγαπιέσαι!
Να αγαπάς κι όταν το ξέρεις ότι δεν θα ’χεις απάντηση, αναγνώριση, ανταπόδοση!
Εσύ να αγαπάς!