ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ
Στήριξον
τα λοιπά
«Στήριξε τα
υπόλοιπα, που πρόκειται να πεθάνουν.»
(Αποκάλυψη Ιωάννη 3:2)
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων
μπροστά στα μάτια του Θεού.
Οι ζωντανοί.
Οι νεκροί.
Αυτοί που, αν
και ζωντανοί ακόμα, είναι έτοιμοι να πεθάνουν.
Είναι οι
ζωντανοί. Αυτοί
που δέχτηκαν μέσα στην καρδιά τους τον Χριστό Κύριο και Βασιλιά, να διευθύνει
και να οδηγεί. Αυτοί δεν έχουν δικό τους θέλημα, αλλά κάθε τους βήμα οδηγείται
από τον Ιησού Χριστό. Μέσα στη θέλησή τους και στην καρδιά τους, ο Θεός διαχέει
το Πνεύμα Του και οι άνθρωποι αυτοί πλέον είναι «εν Κυρίω». Ζουν και υπάρχουν
από τον Κύριο και λειτουργούν μόνο για τον Κύριο. Είναι μια επέκταση της
παρουσίας του Κυρίου.
Είναι οι νεκροί. Είναι το
ακριβώς αντίθετο. Είναι ο εαυτός τους. Δεν έχουν Θεό. Ίσως βέβαια έχουν κάποιον
εξωτερικό Θεό. Στην καρδιά τους όμως υπάρχει ο εαυτός τους και τα συμφέροντά
τους. Ζουν και υπάρχουν για τον εαυτό τους. Και φυσικά δεν σκέφτονται να
αλλάξουν, να μετανοήσουν, να απαρνηθούν τον εαυτό τους. Αυτοί είναι νεκροί για
τον Θεό. Δεν πιάνουν και δεν μπορούν να πιάσουν τίποτα από τα μηνύματα του
Θεού. Είναι τόσο αποπροσανατολισμένοι και αδιάφοροι. Όπως σε έναν νεκρό,
βλέπεις πως δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν έχει αντανακλαστικά, έτσι και αυτοί
είναι νεκροί. Πέρα για πέρα νεκροί. Όχι γιατί είναι αμαρτωλοί. Μα γιατί δεν
πήραν αναγέννηση για να ζήσουν.
Υπάρχει
όμως και μια τρίτη κατηγορία.
Αυτοί που, αν
και ζωντανοί ακόμα, είναι έτοιμοι να πεθάνουν. Είναι στην
πορεία προς τον θάνατο. Ζουν με τέτοιο τρόπο, που είναι των νεκρών, μα ακόμη
μέσα στην καρδιά τους διατηρούν και τα δύο μαζί. Και θάνατο και ζωή. Είναι μια
μοιρασμένη ζωή. Είναι μια καταδικασμένη ζωή. Μια ζωή που οπωσδήποτε θα
καταλήξει στο θάνατο. Όμως μπορούν και να σωθούν. Γι’ αυτό λέει «μετανόησε και κάνε τα πρώτα έργα».
Ένας
γιατρός, στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όταν μπει μέσα στο χειρουργείο
εκστρατείας, κοιτάζει και ξεχωρίζει τους νεκρούς. Δεν ασχολείται με αυτούς.
Είναι ανώφελο. Ύστερα κοιτάζει ποιοι είναι ζωντανοί. Αυτοί μπορούν να
περιμένουν. Είναι όμως και οι βαρειά τραυματισμένοι, οι ετοιμοθάνατοι. Αυτοί
που αν αφεθούν στην κατάστασή τους, θα σε λίγο θα πεθάνουν. Με αυτούς
ασχολείται.
Το
ίδιο γίνεται και στα πνευματικά. Είναι επικίνδυνο. Είναι ζωντανοί, μα επάνω τους
έχουν τα σημάδια του θανάτου. Πολλά και διάφορα.
Με
αυτούς πρέπει να ασχοληθούμε. Τους κοιτάζεις και πονά η ψυχή σου.
Φωνάζεις,
κάνεις σαν τρελός, δείχνεις φάρμακα, καλείς να αλλάξουν συμπεριφορά και να
πιαστούν από τον Χριστό για να πάρουν ζωή. Για να γίνει μια ζωογόνος επέμβαση.
Γιατί
αν αυτό δεν γίνει, θα πεθάνουν σε λίγο και θα πεθάνουν στα χέρια σου. Δεν ξέρω
αν είσαι κι εσύ συνένοχος σε αυτό το δράμα.
Ίσως
κάτι θα μπορούσες να κάνεις.
Να
προσευχηθείς γι’ αυτούς.
Να
τους παρουσιάσεις μπροστά στον Θεό διά του Ιησού Χριστού.
Ίσως
κάτι θα μπορούσαμε να κάνουμε όλοι μας.
Να
μην τους αφήσουμε να πεθάνουν. Να αγωνιστούμε επάνω στην περίπτωσή τους.
Να,
σε λίγο θα είναι νεκροί.
Μήπως
όμως δεν κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τους σώσουμε;
-Ο.Φ.